Rust en onrust

De laatste weken vlogen voorbij... En wat ik eigenlijk deed? Ik weet het zelf niet eens. 

Er waren dagen waarop ik niet veel verder kwam dan de bank en mezelf aan het eind van de dag enigszins het verwijt maakte dat ik écht niks had gedaan. En andere dagen zat ik vol energie en dacht ik de hele wereld aan te kunnen. Behangen en oppimpen van m'n slaapkamer? Deed ik gewoon even tussendoor, uiteraard met hulp van een van m'n lieve vriendinnen. Mijn slaapkamer was de enige kamer in huis die ik nog nooit had aangepakt. En het resultaat is zo ontzettend mooi geworden! Ik begeef me nu in een oase van rust… 

Rust die ik toch vaker en meer nodig heb dan ik wil toegeven. Langzaam leer ik me eraan over te geven en er ook opener in te zijn naar de buitenwereld. Het verdelen van m’n energie is een dagelijks gevecht en levert de nodige uitdagingen op. Het draait namelijk niet alleen om mij, maar ik draag ook de zorg voor m’n twee lieverds en een huishouden. Want ook al is mama moe, er moet toch eten op tafel komen of geholpen worden bij schoolwerk. Dit lukte me de laatste tijd steeds minder goed en is niet wat ik wil voor Liv en Joppe.

Ook al lijken ze vaak heel flexibel en berustend, het hebben van een zieke moeder is niet niks. Het heeft wel degelijk een grote impact op ze, hoe goed ze zich vaak ook houden. Het is voor een kind gewoon niet altijd leuk als er te pas en te onpas wordt geïnformeerd hoe het met hun moeder gaat, maar ook de schrik die ze soms ervaren als ze per ongeluk een hoofd pijnlijk tegen m’n borst of borstbeen leggen of zien dat ik eigenlijk te moe ben om nog iets te doen. Het raakt me en doet me verdriet… Gelukkig kunnen we goed met elkaar praten en krijgen ze beiden ook begeleiding waar ze dat nodig hebben. Maar wat had ik ze hier graag voor behoed en ze niet steeds meegetrokken in onzekerheid en onrust. Want onzekerheid en onrust liggen helaas steeds op de loer…

Omdat de tijd vanaf de zomer zo snel lijkt te zijn gegaan, trekken we ons nu meer terug in onze eigen bubbel. Ik merk dat we hier alledrie behoefte aan hebben. De afgelopen maanden waren op verschillende vlakken pittig en daar moeten we even van bijkomen. Iedere dag proberen we met elkaar een stuk te gaan lopen, spelen we spelletjes of duiken we met een film op de bank. Ook de kerstdagen hebben we heerlijk rustig doorgebracht met lieve mensen om ons heen. 

Zo zullen we de komende weken ook onze rust proberen te bewaren. In januari staan voor mij verschillende scans gepland en de uitslagen hiervan zullen bepalend zijn hoe ons verdere jaar eruit zal gaan zien. Wordt het weer een jaar vol onrust en tegenslag of kunnen we weer wat meer naar de toekomst kijken en verder gaan opbouwen? 

De tijd zal het leren… en tot er meer bekend is, zal ik al m’n energie nodig hebben om rust te creëren in een onrustig begin van 2022!