19. Op hoop van zegen...

Na aanvullende onderzoeken en expertise vanuit het Antoni van Leeuwenhoek is de uiteindelijke diagnose dat er 4 botuitzaaiingen in mijn ruggengraat aanwezig zijn, ter plaatse van mijn staartbeen, heiligbeen, 3e lumbaal wervel (L3) en 9e thoracaal wervel (T9). Tevens is er een actieve lymfeklier ter plaatse van mijn borstbeen gevonden, wat wellicht nog een restant is van de oorspronkelijke borstkanker.

De slechte berichtgevingen stapelde zich de afgelopen weken op, iets wat me enorm heeft geraakt en ook voor de nodige spanning en angsten heeft gezorgd. Maar vanaf vandaag zet ik mijn schouders er weer onder en start ik met een nieuwe serie chemokuren, te weten Vinorelbine en Capecitabine.

De chemokuren worden gegeven in een 21-daagse cyclus, waarbij ik op de 1e en 8e dag Vinorelbine via het infuus toegediend krijg; de Capecitabine slik ik van de 1e tot en met de 14e dag in de vorm van chemopillen. De15e tot de 21e dag krijgt mijn lichaam rust, waarna de cyclus opnieuw begint. Vooralsnog zal ik deze cyclus zes keer achter elkaar doorlopen, waarna de afzonderlijke gebieden ook nog bestraald gaan worden.

Ging ik in juni 2018 nog heel onbevangen in de chemobehandelingen.. Deze keer maak ik me meer zorgen, wat gaan deze behandelingen voor impact hebben op mijn lichaam en zal ik ook dit keer fysiek, maar zeker ook mentaal sterk genoeg zijn dit alles te doorstaan...

Ik ga ervoor! Op hoop van zegen!